μην το κρατάς μέσα σου...

...είναι καλύτερα όταν δεν το κρατάς μέσα σου. Για σένα είναι....ξεσπάς, αδειάζεις, ανακουφίζεσαι. Για τον άλλον, όμως, είναι? Και μετά έρχονται οι ενοχές και η συγγνώμη...
Πως θα το προλάβω και πως θα το διαχειριστώ ίσως να είναι καλύτερες συμβουλές στον εαυτό μας, πως θα έχω τον έλεγχο του εαυτού μου, ώστε να μην νευριάσω, να μην προσβάλω, να μην πω λόγια - που μετά θα τα πάρω εύκολα πίσω- με στόχο πάντα να το βγάλω από μέσα μου για να μην με βασανίζει....
ή να το βγάλω από μέσα μου αλλά να μην το διοχετεύσω στον άλλο - δεν φταίει σε τίποτα άλλωστε- ίσως είναι καλύτερα για όλους να μη το κρατήσω μέσα μου, αλλά να το στείλω σε μένα όχι στον άλλο...Μόνο τον εαυτό μου μπορώ να ελέγξω και να αξιοποιήσω και να οδηγήσω...

10+1

Για να με γνωρίσετε, είπα να παίξω με τους φίλους μου το παιχνίδι 10+1 άχρηστες πληροφορίες για μένα (που τελικά δεν είναι άχρηστες):

1. Το πρώτο μου ταξίδι με αεροπλάνο ήταν όταν βγήκα από το μαιευτήριο ημερών Αθήνα-Άκτιο. Ξαναμπήκα σε αεροπλάνο μετά από 20 χρόνια..Γιάννενα-Αθήνα.

2. Το κέντρο του κόσμου για μένα είναι το χωριό μου.

3. Τα πρώτα βήματά μου στο πιάνο τα έκανα με την καθοδήγηση του παππού μου.

4. Οι φίλοι μου με λένε απαθή.

5. Η φούγκα είναι η αγαπημένη μου μουσική φόρμα.

6. Ένας παπάς μου έχει πει να σκίσω το πτυχίο μου. Τελικά δεν το έκανα.

7. Δεν μου αρέσουν τα ζώα, εκτός από τα ψάρια στο ενυδρείο.

8. Τσάντες, παπούτσια και καλσόν.. τρελαίνομαι!

9. Μ' αρέσει να μου κάνουν τα χατήρια.

10. Θέλω να φορέσω γυαλιά μυωπίας.. αλλά δεν έχω μυωπία!

11. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να περπατούσα ξυπόλητη παντού.. αλλά η μάνα μου με κυνηγούσε πάντα από πίσω!

πρώτο σχέδιο

και να που όταν δίνεις χρόνο και εμπιστεύεσαι την διαδικασία (ή τον εαυτό σου ή και τους άλλους, τους ξεχωριστούς άλλους) τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλεις...όπως τα έχεις ονειρευτεί...
στην σημερινή κοινωνία που όλα τρέχουν, για να είσαι σίγουρος για τις πράξεις και τις επιθυμίες σου χρειάζεται να πηγαίνεις αργά...δώσε χρόνο στον εαυτό σου, μην βιάζεσαι, ο πανδαμάτωρ χρόνος, ο χρόνος που όλα τα γιατρεύει...μας έλεγαν οι 'μεγάλοι', μας συμβούλευαν, όταν οι ίδιοι έτρεχαν και συνεχίζουν να τρέχουν από το πρωι μέχρι το βράδυ για να μαζέψουν χρήματα, να μας σπουδάσουν, να μη μας λείψει τίποτα, να μας παντρέψουν, να μας κάνουν κι εμάς γονείς (...) και όταν πεις είμαι μικρός ακόμα, δεν θέλω παντρειές, θέλω απλά να ζήσω αργά και ήρεμα τότε αρχίζουν άλλα γνωμικα, βιάσου, τα χρόνια περνάνε νερό, δεν θα προλάβεις, ό, τι είναι να κάνεις σήμερα μην το αναβάλεις για αύριο... έτσι, λοιπόν, έρχεται η σύγκριση, η σύγκρουση και η σύγχιση...και ανοίγει ο δρόμος για την καρέκλα του ψυχοθεραπευτή...πάλι καλά που η γενιά μας ψάχνει να βρει τον δρόμο της τον προσωπικό και όχι των άλλων...